ły, alW końcu!
Po tak długim czasie istnienia naszej wymiany zdań dochodzimy do momentu, kiedy to pochylamy się nad tematami ważnymi, może trochę bardziej dla ludzi dorosłych. Poruszyłeś rozróżnienie dojrzałości i dorosłości. Cieszę się, że ono padło. Nie każdy dojrzały jest dorosły i na odwrót. Pojawia się jednak pytanie. Jaki wiek jest odpowiedni na dojrzałość? Wspomniałeś o sytuacji, gdzie człowiek dojrzewa w zbyt młodym wieku. Mówimy tu oczywiście o sytuacjach patologicznych. Kiedy człowiek nie dojrzewa mimo swojego późnego wieku również możemy mówić o jakichś patologiach. Czy człowiek może brać odpowiedzialność za brak swojej dojrzałości? Dobrze wiemy, że środowisko, w którym się on obraca ma duży wpływ na jego rozwój. Pojawia się teoria z dawnych nieetycznych eksperymentów psychologicznych. A gdyby tak wychowywać człowieka do bycia wiecznym dzieckiem?
Dojrzałość urojona
Teraz przyszło mi do głowy takie sformułowanie. Czym może być „dojrzałość urojona”? Wydaje mi się, że to określenie może mieć odniesienie do typowej złotej klatki. Rodzice, czy też rodzic, zapewniają dziecku dosłownie wszystko. Nawet potrzebę dojrzewania. Zastanawia mnie potencjalne istnienie czysto teoretycznego konstruktu, gdzie rodzice manipulują dzieckiem do tego stopnia, że uważa się ono za dojrzałe, gdzie tak właściwie za wszystkim stoją jego rodzice. Plan wydaje się być abstrakcyjny. Czy jednak nigdy się nie wydarzył? Skoro ja wpadłem na taki pomysł, to może ktoś inny na świecie również na niego wpadł i nawet go zrealizował?
Życie szyte na miarę
Wydaje mi się, że tak można by było określić taką dojrzałość. Jestem dojrzały, ale tylko wtedy, kiedy jestem w stanie. Ponoszę konsekwencje swoich decyzji, ale tylko wtedy, kiedy nie są one dla mnie negatywne. Nie bez powodu pojawiło się powiedzenie o wielu rodzicach sukcesu i sieroctwie porażki. Dojrzałość polega na ponoszeniu odpowiedzialności, ale też na zdawaniu sobie sprawy ze swojej niedojrzałości. Zasada „Wiem, że nic nie wiem” powinna odnosić się do dużo większej ilości obszarów życia człowieka. Jestem dojrzały, kiedy wiem, że moje zachowanie wale nie było dojrzałe, wierzący, kiedy wiem, że wątpię, silny, bo zdaję sobie sprawę z własnych słabości.
Jeden komentarz do “Dojrzałość a dorosłość”
Możliwość komentowania została wyłączona.