Bez granic, czyli 4.30

„Wsiąść do pociągu…”

Jest tak wcześnie rano. Jeszcze chwila, jeszcze 5 minut, a będę mógł biec do stolicy oo torach za pociągiem. W swoim ostatnim wpisie zaproponowałeś układ wiecznej młodości. Jeżeli chodzi o młodość fizyczną, to jestem jak najbardziej „za”. Martwi mnie jednak w takim układzie brak dojrzałości emocjonalnej i nabierania doświadczenia. W pewnym sensie może ona pomóc nam pozbyć się granic, ale pewnie to też wziąłeś pod uwagę, ale o tej porze powinienem przewracać się na drugi bok, a nie siedzieć w pociągu, więc od razu zwracam się z uprzejmą prośbą o ułaskawienie mojego niezbyt bystrego umysłu.

Izolacja bez granic

Pisząc poprzedni swój wpis o młodości faktycznie nie zauważyłem jak łatwo jest w pewien sposób „wypaczyć” pojęcie granic, bo chyba o właśnie takim zjawisku możemy tutaj mówić. Stawianie granic sobie innym jest dobre nie tylko dla nas, ale też, jak to w pewien sposób określiłeś, dla naszych bliskich. Jednak z pod przykrywką czegoś dobrego możemy dopasować rzeczywistość pod sobie. Podałeś świetny przykład fanatyzmu religijnego. Religia miłości, którą człowiek wypacza i robi z samego siebie bezmózgie zombie, które „w imię zasad” (a tak naprawdę wygody samego siebie) nie cofnie się przed krzywdzeniem bliźnich i osądami. Czy przypadkiem nie było powiedziane „nie sądźcie, abyście nie było sądzeni”? 

Każdy jest różą

Nie ma człowieka bez wad, jak i róży bez kolców. Napisałeś, Przyjacielu, że jesteś już w wieku średnim i do młodości możesz jedynie westchnąć. Tutaj znajduję dla Ciebie pocieszenie w botanice. Dopiero w pełni rozwiniętą róża może pokazać swe całkowite piękno. Jesteś w tym wieku, w którym masz jeszcze sporo siły, ale też więcej rozsądku i doświadczenia. Wykorzystaj to! Każdy człowiek i każdy wiek ma swoje wady i zalety. Niektórzy narzekają na ból stawów, inni na bezmyślność. Mimo wszystko uważam, że warto jest doceniać to co się ma. Podobno granice istnieją tylko w naszej głowie. Przecież w relacjach nie stawiamy granic fizycznych, tylko te psychiczne, emocjonalne.

Inny rodzaj granic

Przez pewien okres swojego jeszcze młodego życia brałem udział w corocznym festiwalu „Bez granic” jako wolontariusz. Zjeżdżały się tysiące osoba całego świata. Warsztaty, koncerty i spotkania z drugim człowiekiem. Coś pięknego! W związku z naszym tematem przyszła mi do głowy pewna myśl. Rozmawiamy o granicach w relacjach, ale co z granicami, które ich nie dotyczą? Często stawiamy sobie w głowie pewne granice sformułowaniem „nie dam rady”. Chcesz pojechać w góry na wakacje? I odpowiadasz sobie „za dużo planowania, nie dam rady”. Zaczynasz odpuszczać aż w Twoim życiu zostanie jedynie praca na etacie i piwo przed telewizorem. Warto poruszyć również ten temat. Dlaczego człowiek odpuszcza i kiedy widzi możliwość zrobienia czegoś wielkiego zaczyna wątpić i wraca do szarej codzienności?

Nie bądź kolcem!

W temacie granic pozostałych przychodzi mi do głowy jedynie prośbą do każdego z nas i do samego siebie. Nie bądź kolcem dla samego siebie, który uwiera i nie pozwala Ci iść dalej. Spełniaj marzenia, realizuj plany i zrób coś, żeby Twoje życie było dla Ciebie ciekawe. Jeżeli do tej pory uważasz Twoje życie za nudne, to może właśnie teraz jest czas na Twoją wiosnę? Wiosnę bez granic?